Sürekli birini düşünüyorsanız ve buna engel olamıyorsanız bilin ki o da sizi düşünüyor derler. Bu ne kadar doğru bilmiyorum ama hayatımda daha önce hiç yaşamadığım ve daha önce yaşayanlardan duysam asla inanmayacağım bir şey yaşıyorum.
2018 yılının eylül ayından bu yana tek bir kişi var aklımda ve bilhassa son bir senedir bir saniye bile aklımdan çıkaramıyorum. Geceler bir işkenceye dönüştü. Kafamı yastığa koyduğum anda anılarla baş başa kalıyorum sonra açıyorum fotoğraflara bakıyorum gözlerim yaşlı uykuya dalıyorum. Uykuya dalmakla bitmiyor bu seferde rüyalarda benimle. Anılar insana acı verir mi? Veriyormuş bizzat ilk elden tecrübe ettim.
Gün rutinim de bundan farklı değil. İş yapamaz haldeyim. 10-15 dk çalışıyor sonra yine teli elime alıp fotoğraflara bakıyorum. Yürümek, arkadaşlarla dertleşmekte fayda etmiyor.
Elime aldığım bir kitapta, izlediğim bir filmde ya da dinlediğim bir müzikte hep onu buluyorum. Sanki her yerden çıkabilirmiş gibi gözüm sürekli onu arıyor.
Daha ileri seviye herhangi bir sosyal medya profilinde çevrimiçi olduğunu görmek, eğer görebilirsem ve sonrasında benimle konuşmadığını, onun aklında dahi olmadığınızı farkedip daha da çok üzülmek…
Nedir bu? Aşk mi? Takıntı mı? Hastalık mı?
Karanlıktı her yer
Uzaklara bakarken, birden göğsüme odaklandım
Nefes alıp verirken
Zamanın nedensiz ve boşa geçtiğini farkettim
O yoktu çünkü.
Sen yoktun, ben nefes alıyordum ama boşuna
Kendi çaresizliğimin içinde
Yine uzaklara daldım o kontrol edemediğim aklımda yine seninle…
Gönülden gönüle yol var mıdır?
Neden şiirlerim kısa kısa biliyor musun? Çünkü ben, uzun uzun seni düşünüyorum…
Buzlu Badem 