Hayat çok acımasız ve bu acımasızlığa sebep olan insanların birbirine karşı olan davranışları. Biraz empati ile dünyamız bekli bugünkünden çok daha iyi bir yer olabilir. Bu arada empatiden bahsedecek en son insanlarsan biri olabilirim ama bu aralar üstüne çok çalıştığım bir konu.
“Teselli Paratoneri” Bu terim üzerine çok düşündüm. İçimizde şanlı bir kesim için pek bir şey ifade etmiyor. Etmiyor ama bir o kadar da hayatımızın içinde.
Duygusal ilişkilerde şanslıysanız duygularınız karşılıklı olur ve çok güzel bir ilişki sizi bekler. Birbirini seven bir çift hemen her problemin altından kalkabilir. Fakat bu ilişkiler tek taraflı olduğunda çoğu zaman sevilmeyen kişi için yıkıcı sonuçlar olabilir. Yıkılan taraf öz şefkat gibi bir içe dönüş ile kendi değerine odaklanıp sağlıklı bir şekilde süreci atlatmak yerine, toplumumuzda nerdeyse hemen herkesin ağzına pelesenk ettiği “çivi çiviyi söker” atasözünden yola çıkarak teselliyi başka bireylerde arar. Dışardan bakıldığında deneyin olmazsa olmaz tarzı bir yaklaşımla bu olay normalleştirilmişsede çok ağır sonuçları olabilecek bir durumdur.
Her ilişki başında sevgi ile başlamayabilir. Fakat en başında birini sevebileceğinizi düşünmüyorsanız o ilişkide kalarak karşıdaki insanın duygularıyla oynamamak gerekir. Argo bir tabir ile acıları bitirmek için sevgi beslemediğimiz ya da besleyemeyeceğiniz birini teselli paratoneri gibi düşünüp içinizdeki tüm acıyı ona atmak, karşınızdaki kişiyi bitirebilir.
İnsanları kullanıp bir kenara atmak kimseyle bir şey kazandırmaz, sizide iyileştirmez…
Empati yapalım lütfen.
Eğer aşk yalansa acısı neden bu kadar gerçek.
Buzlu Badem 