Belki de bir insanın sahip olabileceği en büyük sorumluluktur. Bir başka canın tüm sorumluluğu sizin ellerinizdedir. Bu büyük sorumluluk yanında bir o kadar büyük mutluluk getiriyor olsa gerek. Olsa gerek diyorum çünkü belki de hayatta en çok istediğim şeylerden biri bu olabilir ama hayatta bazen nasipten ötesi olmuyor. Bazen en çok istediğimiz konular en çok sınandığımız konular olabiliyor.
Çocuğa bir meta ya da bireysel bir mal olarak değil, daha yolun başındaki bir birey olarak yaklaşmak, hem çocuk için hem de toplum için en sağlıklı seçenek olacaktır.
Yaşanmadan tarifi olmayan hislerden olduğunu düşünüyorum. Neden bu kadar çok ister kişi kendi çocuğuna sahip olmayı? Ego mu yoksa variyet mi? Bu sorunun yanıtı bende yok…
Koruyup kollamak, dertleriyle dertlenmek, mutluluğuyla mutlu olmak, yol göstermek ve belki de yola girmek…
Yeni bir bebek, merak, umut, olasılıkların hayalini her şeyin başlangıcı gibidir.
Eda J. Le Shan
Buzlu Badem 